उपन्यासकी प्रमुख प्रोटागनिस्ट कञ्चन जनयुद्धमा होमिएकी पात्र हो । घरबाट मध्येरातमा गुप्त किसिमले भूमिगत युद्धमा सामेल हुन हिडेकी त्यस किशोरीको मनोदशालाई प्रस्तुत गर्न लेखकले देवदुत र देवयानीसँग संवाद गराएका छन् । किशोरीको साहसी अठोट र अभिलाषा नै वास्तवमा त्यहाँ प्रस्तुत गरिएका देवदूत र देवयानी हुन् । तर तिनलाई लेखक साच्चै पुराण वर्णित देवदूत र देवयानी धर्तीमा आएर कञ्चनसँग वार्तलाप गरे जसरी प्रस्तुत गर्छन् । स्वैरकल्पनालाई यथार्थ जसरी प्रस्तुत गर्ने शैली माया यथार्थवादको विशेषता हो । कञ्चन हराएपछि गाउँको तान्त्रिक भन्छ–यो घटना यहाँ मात्र होइन, सबैतिर घटेको छ । गाउँबस्तीबाट यसैगरी युवायुवती बेपत्ता भएका छन् । त्यो पनि प्राय एकै समयमा । यसरी देवदूत, देवयानी, तान्त्रिक आदिको प्रयोग गरेर अयथार्थलाई यथार्थसित अन्तर्घुलन गराउँदै कथा भन्ने शैली भण्डारीले अपनाएका छन् । यो पनि माया यथार्थवादकै मौलिक पक्ष हो । उपन्यासमा जनयुद्धमा मारिएकाहरु र संसारभरका सत्ताविरुद्ध विद्रोह गर्ने विद्रोहीहरु मृत्युपछि नयाँ संसारमा भेला भएका छन् र त्यहाँ मार्क्सवादीहरुले भन्ने गरेको साम्यवादी व्यवस्था रहेको कल्पना गरिएको छ । यसलाई वास्तविक यथार्थप्रति स्वप्न यथार्थका माध्यमले गरिएको कठोरतम व्यङ्ग्य मान्न सकिन्छ ।